14 Kasım 2010 Pazar

Hayat Tecrübelerden İbarettir...

10 Kasım sabah 06:40 ev telefonu çalıyor ama ben rüya görüyorum zannediyorum.Telefon susmuyor bu sefer yatakta Ahmet yok!!! bir anda Riga'da olduğunu hatırlıyorum ama telefon ısrarla çalıyor kalbim hızlanıyor hemen salona koşuyorum annemle babam uyanmasın diye telefon'a yetişemiyorum.Son gelen aramaya bakıyorum teyzem aramış hemen heyecanla onu arıyorum teyzemin sesi kötü geliyor korku dolu Teyze hayırdır diyorum? sessizce Esra dayın biraz önce düştü sol tarafı tutmuyor konuşamıyor galiba felç indi diyor.O anda başımdan aşağı kaynar sular akıyor, çok sakinmişim gibi yapıp endişelenme teyze ben hemen geliyorum sen dayımla konuş ama korkmasın olurmu fark etmesin kötü bişey olduğunu diyorum. Annemle Babamı uyandırıp olayı basitçe anlatıyorum Dayım'ın başı dönmüş düşmüş ama bir şey yokmuş bir gidip bakalım diyorum.Babama'a sen kal güzelce kahvaltı yap biz seni ararız diyorum o arada Ahmet'i  ve Ceyda'yı  arıyorum ve evden çıkıyorum.Ceyda'yı evden alıp teyzemlere gidiyoruz tabi o sırada aklımdan elli bin tane şey geçiyor....Teyzemlere geldiğimde Dayım'ı görünce kendimi zor tutuyorum yüzü gözü kaymış, sol kolu tutmuyor, konuştuğundan hiç bir şey anlamıyorum ve ayaklarının üstünde çok duramıyor.Hemen giydirip Okmeydanı Devlet Hastanesine götürüyoruz Acilde kırk saat barkod al, muayene ol, sonra git MR kuyruğu bekle çileden çık ve sonra şöyle bir cevap evet şimdi felç geçiriyor  bizim Noroloji servisimiz yok siz daha teşekküllü bir yere gidin yani Şişli Etfal olabilir yada İlk Yardım o anda acaba özel hastaneyemi gitsek? SSK nerde geçiyordur?
Şişli Etfal'e gidiyoruz orda olay kopuyor biz orda en iyiyiz çevremizde öyle durumu kötü olanlar varki  kaza geçirmişler,  şuuru kapalılar, ağlayan bebekler  akşam 7 'ye kadar sedyede daha sonrada Gözetim odası adı altında bir odaya geçiyoruz.Orda dayım'ın yanında minik bir bebek yatıyor uyandığında yine ağlıyor.Onunda üstüne televizyon düşmüş gözetimde olması gerekiyormuş kucağıma alıyorum kuş gibi içim sızlıyor...
Ona yalandan hikayeler anlatıyorum bak şimdi dışarda minik kedi yavruları var çooook güzeller renkli renkli, serum şişelerini  gösteriyorum bak bunlar çok güzel kokulu parfümler sonra koklatıcam daha neler neler.Allah beterinden korusun oralara hiç bir şekilde düşmemek lazım Doktor namına birinden bilgi alamıyorsunuz sorduğunuz sorularda onlara çok geliyor.Ama çevrenizdeki yatanlara baktığınızdada okadar çok şeye şükrediyorsunuzki anlatamam.Ahmet dayım'ı ilk görmeye geldiğinde sedyede yatanları görünce çöktü resmen hayatımda böyle bir şey görmedim dedi morali bozuldu.Bense o kadar alışkınımki hastanelere artık çevremdeki kötü hastaları görmemeyi ve ordaki hademsinden, doktoruna kadar herkesi yalamayı  öğrendim.İşimi hallettirene kadar hepsine yalakalık yoksa oralarda iş yaptırmak çok zor.Hayat ve yaşadığım tecrübeler bana bunun daha doğru olduğunu gösterdi. Başına gelene kadar her şey çok uzak gözüküyor başına geldimi dahada iyi anlıyorsun.Ben farkındalığı severim hayatımı hiç bir zaman lay lay lom yaşamadım salak diilimdir.Salak insanlarıda sevmem işe yaramayanları hiç sevmem.
Dayıma kısmi felç indi damarlarında tıkanıklık varmış bilgimiz bu kadar :) Hergün dayıma gidiyoruz hep yanındayız ben nazi subayı gibiyim A harfinden Z harfine kadar ilk  ben söylüyorum sonra dayım :) Gazetesini okutuyorum.Seni anlamıyorum dayı düzgün söyle diyorum çok uyuşuksun hadi bakalım el hareketleri diyorum parmaklarını oynatmasını istiyorum.O kadar acıki benim canım Dayım o onu öyle görmek burnundan beslemek ne dediğini anlıyamamak çok kötü...Ama gün geçtikçe dahada iyi oluyor.Allah'a çok şükür.Canım arkadaşım Esroşumunda dediği gibi nefes aldığımız sürece şanslıyız

Devlet hastaneleri tam bir fiyasko pisliği tarifle bitmez dün altıma yapıcam tuvalete giremiyorum yerler çiş içinde her yer leş kokuyor temizlik yok  Doktorlar zaten aşağlık yaratıklar, hemşirelerde öyle ne kadar çalışma şartları zorda olsa bukadar şerefsiz olmamalılar bence.Sen senelerce Devlet'e öde sonra sen Devlete git deki ben hastayım bana yatacak yer ver beni tedavi et ve onlar da yatak yok. Doktorlar'da çok yoğunlar o yüzden seni sedyede bekletsinler.Olacak işmi bu? oğlum bırak millet bu kadar tatil yapmasın çalışsın ne tembel bir millet olduk her osurukta tatil..İnanılır gibi değil !!!
Bence Devlet bir zahmet hastanelere el atmalı senelerdir tık yok tamam harikasınız gözümüze sokmak için yollar, tüneller yapıyorsunuz.Bir zahmet  hastanelerede baksanıza millet neler yaşıyor???
Bir gün Acilleri gezsenize tuvaletlere bakın, hastalara dağıtılan yemeklere, yemek kaplarına bir bakın  ayıp çok ayıp....

1 yorum:

Ceyd dedi ki...

durup düşünmeni, şükretmen çok şükretmen gerektiğini hatırlatan anlar..birilerine nasıl bir yardımda bulunursun,nasıl daha iyi insan olursun nasıl sakinleşir nasıl farkındalığını arttırırsın...bir sürü şeyi aynı anda düşündüren hayatta başka şeyler var çok başka şeyler oluyor dedirten hüznü bol ama çokça gerçek anlar!!!